Waarom mijn manier van hondentraining anders is – en waarom dat werkt
- Steve De la Parra
- 6 apr
- 8 minuten om te lezen
Bijgewerkt op: 21 apr
Iedere hond is anders. Iedere eigenaar ook. Dus waarom zou de training dan voor iedereen hetzelfde moeten zijn?
In mijn werk als hondentrainer zie ik het dagelijks: mensen die écht hun best doen, maar zich overweldigd voelen door het gedrag van hun hond. Ze vragen zich af: Waarom luistert hij niet? Wat doe ik verkeerd? Waarom lijkt hij me niet te begrijpen? En precies daar begint mijn werk – niet bij het afleren van ‘ongewenst gedrag’, maar bij het begrijpen van de hond én van de situatie.
Veel hondentraining geprobeerd, weinig resultaat?
Veel van mijn klanten hebben al eerder getraind met andere hondentrainers, bij een hondenschool, puppy training, hondencursus of online cursussen gevolgd. Vaak zonder succes. Niet omdat ze geen inzet tonen, maar omdat de aanpak te algemeen, te theoretisch of te eenzijdig is. Eén methode werkt simpelweg niet voor elke hond. Theorie zonder praktijk, zonder goede timing en zonder echte observatie, levert zelden blijvende resultaten op. Een online hondentraining is nooit echt toegespitst op jouw praktische situatie.
Daarom werk ik heel praktisch. Jij laat mij zien waar je tegenaan loopt. Ik observeer – zonder oordeel – en doe het daarna voor. Vervolgens ga jij zelf aan de slag, onder mijn begeleiding. Zo ontstaat er een echte leercurve, met directe feedback en zichtbare vooruitgang.
Gedrag komt ergens vandaan
Veel honden reageren sterk op hun omgeving – geuren, geluiden, andere honden, vreemde mensen. Dat is niet zomaar ‘lastig gedrag’, het is vaak overprikkeling. Mijn ervaring heeft me geleerd dat dit soort prikkels bij veel honden diepe onrust of stress oproept hetgeen leidt tot ongewenst gedrag. Daar moet je zorgvuldig mee omgaan. Daarom starten we met kijken naar het totaalplaatje: wat speelt er precies? En waar moeten we écht als eerste op focussen? Zo zijn er bijvoorbeeld honden die niet weten hoe ze zich moeten gedragen bij andere honden. Ze gedragen zich bijvoorbeeld te dominant.
Voorbeeld uit de praktijk – een herder met heftige reacties op bezoek
Ik werd gebeld door een klant met een grote herderreu. Het probleem: ze konden geen bezoek ontvangen. Bij het zien van vreemden was hij erg agressief. Toen ik zelf langsging, was het direct duidelijk – deze hond wilde mij aanvallen vanaf het moment dat ik binnenkwam. Voor de eigenaren was dit ontzettend stressvol; het kostte hen veel energie om de hond onder controle te houden. Een muilkorf hadden ze geprobeerd, maar die beet hij kapot of kreeg hij af. Omdat hij zijn agressie niet op het bezoek kon richten, keerde hij zich soms zelfs tegen de eigenaar. Dit heet omgericht gedrag – een duidelijk teken van overprikkeling en frustratie.
Vanwege de veiligheid konden ze niet naar de dierenarts om lichamelijke oorzaken uit te sluiten. En hoewel we met privétraining kleine stappen vooruit zetten, bleef het gevoel bestaan dat er iets niet klopte. Ik zag bovendien dat hij moeite had met lopen, vooral met zijn achterlijf.
Het traject
Na een open gesprek kon ik de eigenaren overtuigen om naar een dierenarts te gaan waarmee ik samenwerk bij complexe casussen. Ze wilden dat dolgraag, maar maakten zich zorgen over de veiligheid. Toen heb ik de hond naar de dierenarts gebracht in mijn speciaal ingerichte bus, die veilig is voor zowel de hond als de dierenarts.
Bij de dierenarts zijn we verder gaan kijken. Er werden röntgenfoto’s gemaakt en toen bleek dat de hond daadwerkelijk pijn had aan zijn achterlijf. Hij kreeg pijnmedicatie en daarnaast gedragsmedicatie om tot rust te komen. Toen er balans kwam in zijn lichaam én in zijn hoofd, konden we verder met trainen.
Het Resultaat
Het verschil was enorm! De hond werd veel beter te begeleiden en de eigenaar kreeg weer vertrouwen. Inmiddels kunnen ze weer bezoek ontvangen, en ook buiten loopt de herder ontspannen mee, zonder te trekken of uit te vallen.
Dit traject heeft ruim een half jaar geduurd. Ik heb enorm veel bewondering voor het doorzettingsvermogen van deze mensen. Ze zijn een voorbeeld voor velen.
Gedrag, lichamelijk ongemak en overprikkeling zijn nauw met elkaar verweven – en het is dus belangrijk om altijd verder te kijken dan alleen ‘het probleem’.
Prioriteit, rust en haalbaarheid
Een veelgemaakte fout in hondentraining is alles tegelijk willen oplossen. Maar dat werkt niet. Bij mij draait het om prioriteiten stellen: stap voor stap, issue voor issue. De training moet haalbaar zijn – voor jou én je hond. Structuur en rust zorgen voor de meeste vooruitgang.
Geen standaard oplossing – wél een plan op maat
Ik geef geen standaard 'zit, poot, af'-trainingen. Ik kom bij je thuis, of je komt naar mijn locatie, en samen kijken we wat jullie écht nodig hebben. Je krijgt niet alleen een privétraining van 1 tot 1,5 uur, maar ook een persoonlijk trainingsplan én twee maanden WhatsApp-begeleiding. Want veranderen kost tijd – en ik ben er om je te helpen, ook tussen de sessies door. En in sommige gevallen is het handiger om te starten met interne training, bij mij in het hondenpension, omdat een andere omgeving het soms makkelijker maakt om gedrag te "resetten".
Van gezinshond tot werkhond
Ik werk niet alleen met hondeneigenaren die tegen gedragsproblemen aanlopen, maar ook met gevorderde baasjes, hondensporters en zelfs andere trainers. Denk aan mensen met politie- of beveiligingshonden, of particulieren die al trainen bij een vereniging maar verdieping zoeken.
Daarnaast heb ik ervaring met asielhonden die uiteindelijk als werkhond zijn ingezet in het buitenland. Deze honden vragen om een specifieke, doelgerichte aanpak – en dat is waar ik mijn kennis en ervaring écht kwijt kan.
Honden die bijtincidenten hebben veroorzaakt
Ik word regelmatig ingeschakeld nadat er een bijtincident heeft plaatsgevonden.Vaak zijn dit situaties waarin mensen niet meer weten hoe ze verder moeten, maar waarin mijn begeleiding wél het verschil kan maken. Bijtincidenten vragen om directe en doeltreffende actie. Het is cruciaal om te achterhalen waarom een hond tot bijten komt en hoe we dat gedrag kunnen ombuigen naar meer controle en rust.
Veiligheid staat daarbij altijd voorop – voor de hond, de eigenaar en de omgeving. Alleen vanuit een veilige basis kunnen we werken aan vertrouwen, duidelijkheid en stabiliteit. Dit zijn intensieve trajecten die vaak maanden begeleiding vragen – soms een half jaar, soms langer.
In de praktijk blijkt dat er vaak meerdere factoren meespelen: een medische oorzaak, opgebouwde spanning of trauma, of een genetische aanleg – en regelmatig een combinatie van deze drie. Naast training zijn ook leefomgeving, dagelijkse routines, medische zorg en het welzijn van de hond belangrijke onderdelen van het traject.
Het is belangrijk om te benoemen dat niet elke situatie op te lossen is met training alleen. In enkele gevallen komen we samen tot de conclusie dat het welzijn van de hond, of de veiligheid van mensen en dieren in zijn omgeving, niet meer voldoende te waarborgen is. Dit zijn ontzettend moeilijke beslissingen, die nooit licht worden genomen. Ik sta dan ook naast de eigenaar in dat proces – met alle begrip en zonder oordeel.
Mijn doel is altijd: de best mogelijke uitkomst voor hond én mens.Soms is dat een traject waarin vertrouwen en rust terugkeren – en soms is het een moeilijk maar moedig besluit in het belang van ieders veiligheid en welzijn.
Voorbeeld uit de praktijk – een berghond met bijtgedrag en controleproblemen
Een klant nam contact met mij op na een bijtincident met hun berghond. Sinds het incident durfden ze geen bezoek meer te ontvangen. De hond bepaalde veel in huis – zo ging hij bijvoorbeeld dwars voor de deur naar de hal liggen. Als de eigenaren daarlangs wilden, bijvoorbeeld om naar het toilet te gaan, bleef hij liggen, gromde en liet zijn tanden zien. Dat gedrag kwam indrukwekkend en intimiderend over en zorgde ervoor dat de eigenaren zich nerveus en soms zelfs bang voelden in hun eigen huis.
Ook richting bezoek nam de hond het voortouw: als iemand eenmaal zat, was er niets aan de hand. Maar zodra iemand opstond, stormde hij er grommend op af. Dit had een verlammend effect op het bezoek, dat uiteindelijk maar bleef zitten om confrontatie te vermijden.
Berghonden zijn van oorsprong waakhonden met een genetische aanleg om hun territorium te beschermen en vreemden op afstand te houden. Het zijn zelfstandige, intelligente honden die gewend zijn om zonder directe aansturing beslissingen te nemen. Dit maakt ze indrukwekkend, maar ook uitdagend in een gezinssituatie – zeker als ze geen duidelijke, kalme en consequente leiding krijgen. Ze hebben behoefte aan zowel heldere communicatie en grenzen, als aan de ruimte om hun natuurlijke gedrag – zoals waken – op een veilige manier te kunnen uiten. Denk bijvoorbeeld aan een grote, afgeschermde tuin waarin ze hun territoriumgevoel kwijt kunnen.
Het Traject
In dit traject hebben we stap voor stap gewerkt aan structuur in huis. De eigenaren kregen tools aangereikt om op een rustige, duidelijke manier met de hond te communiceren. We hebben gewerkt aan het stellen van grenzen, het versterken van hun zelfvertrouwen en het geven van passende vrijheid waar mogelijk.
Het resultaat
Ze kunnen weer veilig en ontspannen bezoek ontvangen, en zich in huis vrij bewegen zonder belemmeringen of spanningen. Een mooi voorbeeld van hoe kennis van raseigenschappen, duidelijke communicatie en toewijding van de eigenaar samen een groot verschil kunnen maken.
Kleine kanttekening…
Berghonden zijn indrukwekkend, loyaal en krachtig – maar eerlijk is eerlijk: denk goed na voordat je aan zo’n ras begint. Hun behoefte aan zelfstandigheid, ruimte en duidelijke grenzen maakt het in onze samenleving vaak lastig om écht aan hun natuurlijke aanleg tegemoet te komen. Tenzij je een berg achter je huis hebt (en geen buren in een straal van 2 km), is het meestal verstandiger om voor een ras te kiezen dat beter past bij het Nederlandse woon- en leefklimaat.
Te vrij opvoeden = problemen
Wat ik tegenwoordig steeds vaker zie, is dat honden te vrij worden opgevoed. Bij de opvoeding worden geen duidelijke grenzen gesteld, en er is geen duidelijke communicatie. Dat gebeurt meestal vanuit goede bedoelingen – mensen willen hun hond vooral liefde, vrijheid en een fijne plek geven. Maar zonder duidelijke kaders raakt een hond al snel verward of onzeker. In sommige gevallen kan dat zelfs leiden tot gedragsproblemen of bijtincidenten.
Een hond heeft niet alleen aandacht en genegenheid nodig, maar ook structuur en duidelijkheid. Juist die combinatie – positieve training én grenzen stellen waar nodig – vormt de basis van mijn aanpak. Het draait om balans: weten wanneer je beloont, maar ook wanneer je begrenst. Dat geeft duidelijkheid én veiligheid, voor hond én eigenaar.
Voorbeeld uit de praktijk – labrador met te veel energie en te weinig richting
Een gezin met een jonge labrador benaderde mij na meerdere incidenten waarbij de hond te hard hapte – zowel naar gezinsleden als naar bezoek. Er was geen sprake van agressie, maar wel van frustratie en opbouwende spanning. De hond was druk, energiek en wist simpelweg niet wat er van hem verwacht werd. Daarbij kwam dat het gezin een volle agenda had, waardoor er weinig structuur zat in de dagelijkse routines.
Het Traject
We zijn samen aan de slag gegaan. Labradors zijn van nature graag bezig met hun bek – iets vasthouden, apporteren, slepen. In plaats van dit te onderdrukken, hebben we het gedrag gestuurd: we leerden de hond waarop hij wél mocht kauwen en gaven duidelijke grenzen aan wat níét acceptabel was.
Daarnaast hebben we gekeken hoe we binnen het drukke gezinsleven tóch tegemoet konden komen aan de energiebehoefte van de hond. Eén-op-één-aandacht werd een belangrijk onderdeel: elke dag kreeg de hond een moment met een gezinslid, waarbij afwisselend speuroefeningen of apporteren werden ingezet. Ook begonnen we met basiscommando’s zoals plaats, blijf en volg – niet alleen om controle te krijgen, maar juist ook om de hond rust, duidelijkheid en een taak te geven. Labradors vinden het heerlijk om te ‘werken’ voor hun mens – mits ze weten wat hun taak is.
Het resultaat
De hond werd door de oefeningen rustiger, zelfverzekerder en wist beter wat er van hem verwacht werd. En het gezin kon weer ontspannen bezoek ontvangen, zonder een hond die op je afstormt en in zijn enthousiasme begint te happen.
Samenwerking met dierenarts
Waar nodig werk ik samen met een dierenarts, aangezien pijn ook een belangrijke trigger kan zijn voor gedragsproblemen. Als een hond pijn ervaart, kan dat zich uiten in frustratie, agressie of angst. Het is dus van cruciaal belang om de fysieke gezondheid van de hond altijd mee te nemen in de training. Mijn holistische benadering zorgt ervoor dat we zowel de mentale als fysieke aspecten van het gedrag grondig aanpakken.
Honden begrijpen = elkaar vertrouwen
Of het nou gaat om een mensgerichte herder, een zelfstandige akita of een nerveuze buitenlandse hond, ik heb met veel verschillende types gewerkt. Mijn aanpak is positief, maar realistisch. Want als hond en eigenaar elkaar leren begrijpen, groeit het vertrouwen – en ontstaat er samenwerking. En dat is waar het bij Steve Dog support om draait!
Wil jij starten met een privétraining? Klik hier: START NU MET PRIVETRAINING!
Comentarios